Sadržaj
Prva asocijacija na ostrvo Zakintos je gostoljubiva i izrazito društvena atmosfera, destinacija koju dosada zaobilazi, a umesto kafe, tu su osvežavajući kokteli za dobro jutro.
Mesto koje ne spava jer su žurke celu noć i celi dan i kad se telo opusti, dok ,,ritam te vozi’’. Dakle, mesto koje je pravi sinonim za žurke, međutim, u nastavku teksta otkrivamo vam drugu stranu Zakintosa, ostrva koje svojim poreklom datira još iz praistorije.
Više od destinacije za dobre žurke
Letovanje na rajskom Zakintosu ne mora biti isključivo samo za mlađu generaciju. Zakintos je poznat po prelepim i brojnim plažama, a mnoge su tako napravljene i ,,opremeljene’’ da su idealne za porodice sa decom.
Šta ispuštamo iz vidokruga kad Zakintos vidimo jedino kao party mesto?
Zakintos kod Homera
Budući da su Artemida i Apolon bili zaštitnici ostrva, drevni Grci su rado organizovali brojna takmičenja i događaje koji su okupljali stanovnike Zakintosa.
Ipak, Artemida i Apolon nisu osnovali Zakintos, niti mu dali ime, iako bi mitologija možda tako pričala, a Apolon potvrđivao u hladu dok svira liru.
Prvi pisani trag o ovom grčkom ostrvu, trećem po veličini od sedam u Jonskom moru, može se naći u Ilijadi, remek delu poznatog starogrčkog pisca Homera.
On opisuje da je Zakintos dobio svoje ime po sinu Trojanskog kralja Dardanosa, koji je sa svojom vojskom prvi put posetio ostrvo između 1500. i 1600. p. n. e.
Homer ga je nazvao ,,Yliessa“, što znači ostrvo bogate vegetacije. Lokalno antičko stanovništvo, poznato kao Zakinćani, razvilo je bogatu kulturu i uspostavilo kolonije širom antičkog sveta, kao što su Zakantha u Španiji, grad Kidonies na Kritu i Fokida u Pirinejima Španije.
Plodno zemljište kao glavni resurs
Geografski položaj, plodna zemlja i izvori katrana igrali su ključnu ulogu u ekonomskom razvoju ostrva, što je dovelo do kovanja srebrnog novca tokom 6. veka pre nove ere.
Tokom otprilike sedam vekova, ostrvljani su uživali u slobodnom demokratskom životu. Negde između 459. i 446. godine p. n. e., atinski vojni komandant, Tolomides, sklopio je savez sa Zakinćanima tokom Prvog peloponeškog rata.
Ovaj savez bio je od velikog značaja za Atinjane, jer im je Zakintos obezbeđivao dragoceni katran, efikasan zaštitnik brodskih dasaka.
Atinskoj floti bila je potrebna zaštita od truljenja, a Toredo je pružio nov izvor katrana, od suštinskog značaja za Atinjane. Nakon poraza, Spartanci su zauzeli ostrvo, što je dovelo do promene političkog sistema iz demokratije u monarhiju.
Tokom Persijskih ratova, Zakintos je održavao neutralnost, dok je tokom perioda Rimskog carstva postao deo rimske provincije Ahaje i Ilirije.
Od Mlečana do Britanca, pa nazad u svoju maticu
Sa dolaskom krstaških ratova, Zakintos je prošao kroz nove avanture. Krajem 12. veka, postao je posed francuske grofovske porodice Orsini, nakon čega su njime vladali Anžujci (napuljski kraljevi koji su vladali Napuljskom kraljevinom), da bi konačno prešao u vlasništvo firentinske princeze Tocchi 1485. godine.
Ostrvo je zauzeto od strane Mlečana 1485. godine, nakon diplomatskog pritiska na Turke. Venecijanska okupacija donela je stabilnost Zakintosu i pružila mu priliku za ekonomski i kulturni razvoj koji mu je ranije bio uskraćen. Mir osiguran snagom Venecije, po prvi put, omogućio je ostrvu da procveta u ekonomskom i kulturnom smislu.
Privremena ,,sloboda’’ kao poklon od francuske okupacije
Stanovnici ostrva bili su podeljeni u tri klase: plemstvo, buržoazija i narod. Samo plemići su bili upisani u Zlatnu knjigu (Libro d’Oro) i imali su politička prava. Kada su francuski republikanci stigli na Zakintos 1797. godine, dočekani su s oduševljenjem, što je dovelo do spaljivanja Zlatne knjige (Libro d’Oro) na Trgu Agios Markos.
Francuska okupacija trajala je 15 meseci. U 1798. godine, zajednička rusko-turska flota pod komandom ruskog admirala Usakova stigla je na Zakintos i zauzela ostrvo.
Mirovnim sporazumom iz 1800. godine, potpisanim između Rusije i Turske, osnovana je nezavisna država pod nazivom ,,Država sedam ostrva“.
Grčki jezik postao je zvanični jezik, a pravoslavno hrišćanstvo zvanična religija. Ova država sedam ostrva, koja je bila prva nezavisna grčka država u modernoj istoriji, trajala je sedam godina.
Francuske trupe su okupirale Jonska ostrva 1807. godine, a dve godine kasnije, 1809. godine, britanska mornarica je zauzela Zakintos. Britanska okupacija trajala je od 1809. do 1864. godine i bila je poslednji period okupacije pre nego što se ostrvo ujedinilo sa Grčkom.
Razorne ratne i prirodne katastrofe
Tokom grčkog ustanka 1821. godine, stanovnici Zakintosa aktivno su podržavali ustanike i aktivno se uključili u borbu za oslobođenje od Osmanskog carstva.
Nakon što su se oslobodili od turske vlasti 21. maja 1864. godine, grčka zastava konačno je podignuta na ostrvu. Tokom Drugog svetskog rata, ostrvo je prvobitno bilo okupirano od strane Italijana, a kasnije i od strane Nemaca.
Nekoliko godina kasnije, 1953. godine, nakon razornog zemljotresa i požara koji su usledili, grad Zakintos je gotovo potpuno uništen, zajedno sa svojim istorijskim zgradama i crkvama, koje su čuvali neprocenjivo blago.
Ovo ostrvo je mnogo više od svojih atraktivnih ,,korica’’ koje pozivaju na žurku i ,,ludnicu’’. Nema sumnje da će vam posle ovih zanimljivih i burnih istorijskih podataka o Zakintosu, ono zasigurno postati omiljeno mesto za letovanje, istraživanje i otkrivanje.